پیشگیری و درمان سندروم تونل کارپال

راه های جلوگیری از سندروم تونل کارپال
هیچ استراتژی اثبات شده ای برای پیشگیری از سندرم تونل کارپال وجود ندارد، اما می توانید با این روش ها فشار و استرس روی دست ها و مچ دست خود را به حداقل برسانید:

۱. در حین کار با دست، فشار را کاهش دهید و پنجه خود را شل کنید. به عنوان مثال، اگر با صفحه کلید می کنید، به آرامی کلیدها را فشار دهید. برای نوشتن طولانی، از یک خودکار بزرگ و نرم استفاده کنید.

۲. استراحت های کوتاه و مکرر داشته باشید. به آرامی انگشتان، دست ها و مچ را به صورت دوره ای کشیده و خم کنید. این امر به ویژه در صورتی که از تجهیزاتی استفاده می کنید که ارتعاش دارند یا به اعمال نیروی زیادی نیاز دارند بسیار مهم است. حتی چند دقیقه در هر ساعت می تواند تفاوت ایجاد کند.
۳. مراقب فرم دست خود باشید از خم شدن مچ دست به سمت بالا یا پایین خودداری کنید. یک موقعیت وسط و آرام و ریلکس بهترین است. صفحه کلید خود را در ارتفاع هم سطح آرنج یا کمی پایین تر نگه دارید.
۴. وضعیت بدن و پوسچر خود را بهبود بخشید. پوسچر نامناسب زمانی است که شانه‌ها به سمت جلو چرخیده، عضلات گردن و شانه کوتاه و اعصاب گردن تحت فشرده قرار گیرد. این حالت می تواند مچ دست، انگشتان و دستان را تحت تاثیر قرار دهد و باعث درد گردن شود.
۵. ماوس کامپیوتر خود را عوض کنید. مطمئن شوید که موس کامپیوتر شما راحت است و مچ را تحت فشار قرار نمی دهد.
۶. دستان خود را گرم نگه دارید. اگر در محیط سرد کار می کنید، احتمال بروز درد و سفتی دست بیشتر است. اگر نمی توانید دما را در محل کار کنترل کنید، دستکش های بدون انگشت بپوشید که دست و مچ شما را گرم نگه می دارد.

درمان سندرم تونل کارپال

سعی کنید در صورت تشخیص این سندرم، در اسرع وقت پس از شروع علائم، درمان را شروع کنید. در مراحل اولیه، کارهای ساده ای که می توانید برای خودتان انجام دهید ممکن است مشکل را برطرف کند. مثلا:

۱. استراحت های مکرر برای استراحت دستان داشته باشید.

۲. از فعالیت هایی که علائم را بدتر می کند خودداری کنید.

۳. برای کاهش تورم از پک های سرد استفاده کنید.

سایر گزینه های درمانی عبارتند از آتل مچ دست، داروها و جراحی. اگر علائم خفیف تا متوسط را داشته باشید که از شروع آنها کمتر از ۱۰ ماه کذشته و دایمی نیستند، آتل بندی و سایر درمان های محافظه کارانه به احتمال زیاد کمک کننده هستند. اگر در دستان خود بی حسی دارید، باید به پزشک مراجعه کنید.

درمان غیر جراحی

اگر این بیماری به موقع تشخیص داده شود، روش‌های غیرجراحی ممکن است به بهبود علایم کمک کنند، از جمله:

۱. آتل مچ دست. آتلی که مچ شما را در هنگام خواب ثابت نگه می دارد می تواند به تسکین علائم شبانه گزگز و بی حسی کمک کند. حتی اگر فقط در شب از آتل استفاده می کنید، می تواند به جلوگیری از علائم روز نیز کمک کند. اگر باردار هستید، آتل بستن شبانه ممکن است گزینه خوبی باشد، زیرا برای موثر بودن آن نیازی به استفاده از هیچ دارویی نیست.

۲. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). NSAID ها، مانند ایبوپروفن، ممکن است در کوتاه مدت به تسکین درد ناشی از سندرم تونل کارپال کمک کنند.

با این حال، شواهدی وجود ندارد که این داروها به بهبودی این سندرم تونل کارپال کمک کنند.

۳. کورتیکواستروئیدها. پزشک ممکن است برای تسکین درد، یک کورتیکواستروئید مانند کورتیزون به تونل کارپ تزریق کند. 

کورتیکواستروئیدها التهاب و تورم را کاهش می دهند، که فشار روی عصب را کاهش می دهد. کورتیکواستروئیدهای خوراکی به اندازه تزریق کورتیکواستروئید برای درمان سندرم تونل کارپ موثر نیستند.

اگر سندرم تونل کارپال ناشی از آرتریت روماتوئید یا آرتریت التهابی دیگری باشد، درمان آرتریت ممکن است علائم سندرم تونل کارپ را کاهش دهد. با این حال، این فرضیه ثابت نشده است.

درمان های جراحي

اگر علائم شدید باشد یا به درمان های دیگر پاسخ نداده باشد، ممکن است جراحی مناسب باشد.

هدف از جراحی تونل کارپال کاهش فشار با بریدن رباطی است که روی عصب مدیان فشار می آورد.

جراحی ممکن است با دو تکنیک مختلف انجام شود:

۱. جراحی آندوسکوپیک. جراح از یک دستگاه تلسکوپ مانند با یک دوربین کوچک متصل به آن (اندوسکوپ) برای دیدن داخل تونل کارپ استفاده می کند. جراح رباط را از طریق یک یا دو برش کوچک در دست یا مچ برش می دهد. برخی از جراحان ممکن است از اولتراسوند به جای تلسکوپ برای هدایت ابزاری که رباط را برش می دهد استفاده کنند.

جراحی آندوسکوپی ممکن است باعث درد کمتری نسبت به جراحی باز در چند روز یا هفته اول پس از جراحی شود.

۲. جراحی باز. جراح یک برش در کف دست روی تونل کارپال ایجاد می کند و از این طریق رباط را برش می دهد تا عصب را آزاد کند.

خطرات جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

رهاسازی ناقص رباط

عفونت های زخم

تشکیل اسکار (جای زخم)

آسیب به اعصاب یا عروق خونی

روند بهبودی سندرم تونل کارپال پس از جراحی معمولاً چندین ماه طول می کشد، اما پوست در عرض چند هفته بهبود می یابد.

در نظر داشته باشید که پس از بهبود رباط از دست خود استفاده کنید، به تدریج به حالت عادی بازگردید و در ابتدا از حرکات شدید دست یا موقعیت های شدید مچ اجتناب کنید.

 اگر علائم شما بسیار شدید بوده، ممکن است علائم پس از جراحی به طور کامل از بین نرود.