درمان خارش پوست

برای تسکین موقت خارش، این اقدامات خودمراقبتی را امتحان کنید:

۱. از موارد یا موقعیت هایی که باعث خارش می شوند اجتناب کنید. سعی کنید علت علائم را شناسایی کنید و از آن اجتناب کنید. این ممکن است لباس پشمی، اتاق بیش از حد گرم، حمام داغ یا قرار گرفتن در معرض محصولات تمیز کننده و شوینده باشد.

۲. روزانه مرطوب کننده استفاده کنید. حداقل یک بار در روز از مرطوب کننده ضد حساسیت و بدون عطر روی پوست آسیب دیده استفاده کنید. برای پوست های خشک، کرم ها و پمادهای قوی تر بهتر از لوسیون ها عمل می کنند.

۳. برای پوست سر خشک و خارش دار، شامپوهای دارویی بدون نسخه حاوی روی پیریتیون (مثل شامپوی Head & Shoulders)، کتوکونازول (Nizoral)، سلنیوم سولفید (Selsun Blue) یا قطران زغال سنگ (Neutrogena T/Gel) را امتحان کنید. ممکن است لازم باشد چندین محصول را قبل از یافتن محصولی که برای مو و وضعیت شما مناسب است امتحان کنید.

۴. استرس یا اضطراب را کاهش دهید چراکه می تواند خارش را بدتر کند. بسیاری از مردم دریافته اند که تکنیک هایی مانند مشاوره، طب سوزنی، مدیتیشن و یوگا می تواند به کاهش استرس یا اضطراب کمک کند.

۵. داروهای خوراکی آلرژی بدون نیاز به نسخه را امتحان کنید. برخی آنتی هیستامین ها مانند دیفن هیدرامین، می توانند شما را خواب آلود کنند. اگر خارش پوست خوابتان را مختل کرده، این نوع دارو ممکن است قبل از خواب مفید باشد. آنتی هیستامین ها به خارش ناشی از عفونت زونا کمک نمی کنند.

۶. از یک خنک کننده استفاده کنید. اگر گرمایش خانه باعث خشکی هوای خانه شما شود، ممکن است یک خنک کننده کمی تسکین دهنده باشد.

۷. از کرم ها، لوسیون ها یا ژل هایی که پوست را آرام و خنک می کنند استفاده کنید. استفاده کوتاه مدت از کرم کورتیکواستروئیدی بدون نیاز به نسخه ممکن است به طور موقت خارش همراه با پوست قرمز و ملتهب را تسکین دهد. یا لوسیون کالامین یا کرم های حاوی منتول، کافور، کپسایسین، یا یک بی حس کننده موضعی مانند پراموکسین (فقط بزرگسالان) را امتحان کنید. نگهداری این محصولات در یخچال می تواند اثر تسکین دهنده آنها را افزایش دهد. کرم های کورتیکواستروئیدی به خارش ناشی از عفونت زونا کمک نمی کنند.

۸. از خاراندن بپرهیزید. اگر نمی توانید جلوی خود را بگیرید، ناحیه خارش را بپوشانید، ناخن های خود را کوتاه کنید و حتی هنگام خواب دستکش بپوشید.

۹. با آب ولرم حمام کنید و در وان حدود نیم فنجان (۱۰۰ گرم) نمک اپسوم، جوش شیرین یا یک محصول حمام مبتنی بر بلغور جو دوسر (Aveeno) بریزید. از یک پاک کننده ملایم (Dove، Olay، Cetaphil) استفاده کنید و استفاده از آن را به زیر بغل و کشاله ران محدود کنید. خیلی سخت مالش ندهید و زمان استحمام خود را کوتاه کنید. سپس کاملاً بشویید، خشک کنید و مرطوب کنید.

۱۰. خوب استراحت کنید. خواب کافی ممکن است خطر خارش پوست را کاهش دهد.

درمان های نیازمند نسخه

اگر درمان‌های خانگی اثر نکند، پزشک ممکن است درمان‌هایی را توصیه کند. درمان خارش پوست بر از بین بردن علت خارش متمرکز است. کنترل علائم خارش پوست می تواند چالش برانگیز باشد و ممکن است نیاز به درمان طولانی مدت داشته باشد. گزینه ها درمانی عبارتند از:

۱. کرم ها و پمادهای کورتیکواستروئیدی. اگر پوست خارش و قرمزی دارد، پزشک ممکن است استفاده از کرم یا پماد دارویی را روی آن نواحی پیشنهاد کند. سپس می توانید آن ناحیه را با پنبه مرطوب بپوشانید. رطوبت به پوست کمک می کند دارو را جذب کند و اثر خنک کنندگی دارد.

اگر خارش شدید یا بیماری مزمن دارید، پزشک ممکن است توصیه کند که قبل از خواب به مدت ۲۰ دقیقه در آب ولرم حمام کنید و سپس پماد تریامسینولون ۰.۰۲۵٪ تا ۰.۱٪ را روی پوست مرطوب بمالید. این کار باعث به دام افتادن رطوبت می شود و به جذب دارو کمک می کند. سپس یک پیژامه قدیمی بپوشید. این روال را قبل از خواب برای چندین شب تکرار کنید.

۲. سایر کرم ها و پمادها. شامل مهارکننده‌های کلسینورین، مانند تاکرولیموس (پروتوپیک) و پیمکرولیموس (الیدل) است. یا ممکن است با داروهای بی حس کننده موضعی، کپسایسین یا دوکسپین مقداری ناحیه خارش دار را تسکین دهید.

۳. داروهای خوراکی. داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین، مانند فلوکستین و سرترالین (زولوفت) و داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای مانند دوکسپین ممکن است در کاهش برخی از انواع خارش مزمن مفید باشند. ممکن است تا 8 تا 12 هفته پس از شروع درمان، مزایای کامل برخی از این داروها را احساس نکنید.

۴. نور درمانی (فوتوتراپی). فتوتراپی شامل قرار دادن پوست در معرض نوع خاصی از نور است که می تواند گزینه خوبی برای افرادی باشد که نمی توانند داروهای خوراکی مصرف کنند. احتمالاً تا زمانی که خارش کنترل شود، به جلسات فتوتراپی متعدد نیاز خواهد بود.