درمان احتباس ادراری
درمان موارد حاد
احتباس حاد ادرار نیاز به درمان فوری دارد. برای کمک به تخلیه سریع ادرار، احتمالاً یک سوند (کاتتر) وارد می شود. اگر سوند موثر نبود یا به دلیل آسیب یا شرایط دیگر نتوان از آن استفاده کرد، پزشک ممکن است یک کاتتر سوپراپوبیک را در پوست بالای مثانه قرار دهد تا ادرار را تخلیه کند.
درمان موارد مزمن
اگر احتباس مزمن ادرار یا عوارض ناشی از این بیماری را تجربه می کنید، ممکن است به درمان طولانی مدت یا مداوم نیاز داشته باشید.
۱. کاتتریزاسیون
فوراً از یک سوند برای تخلیه ادرار استفاده می شود. کاتترها یک راه حل طولانی مدت نیستند. استفاده مکرر از آنها می تواند عوارضی مانند عفونت های ناشی از ورود باکتری ها از طریق کاتتر به بدن ایجاد کند.
اگر برای درمان احتباس مزمن ادرار نیاز به استفاده از کاتتر در خانه دارید، باید چندین بار در روز آن را تعویض کرد تا از عوارض جلوگیری شود.
۲. اتساع مجرای ادرار و استنت
مجرای ادرار را می توان با قرار دادن لوله های کوچک در مجرای ادراری که می تواند به باز شدن تنگی مجرای ادرار کمک کند، به طور ایمن باز (گشاد) کرد. پزشک بهتدریج اندازه لوله وارد شده را افزایش میدهد تا در نهایت مجرای ادرار را به اندازهای گشاد کند که ادرار خارج شود.
پزشک همچنین می تواند یک بالون را به داخل مجرای ادرار هدایت کند و به آرامی آن را باد کند تا تنگی را از بین ببرد.
پزشک ممکن است یک لوله کوچک به نام استنت را وارد مجرای ادراری کند که می تواند باز شود و به جریان ادرار کمک کند. ممکن است استنت برای مدت طولانی در مجرای ادرار شما باقی بماند تا مطمئن شوید که عود را تجربه نمی کنید.
۳.سیستوسکوپ
سیستوسکوپ یک لوله منعطف با یک نور و دوربین در انتهای آن است که می تواند از طریق مجرای ادرار به داخل مثانه وارد شده و امکان مشاهده داخل آن را به پزشک میدهد. این اقدام به پزشک کمک کند تا هرگونه انسداد، مانند سنگ، را در دستگاه ادراری تحتانی پیدا کند و آنها را از بین ببرد تا بتوانید آزادانه تر ادرار کنید.
۴. دارو
داروهایی که می توانند به درمان احتباس ادرار کمک کنند عبارتند از:
آنتی بیوتیک برای عفونت های پروستات، مثانه یا مجاری ادراری
داروهایی برای شل کردن پروستات یا اسفنکترها و کمک به جریان آزادتر ادرار
داروهایی برای کاهش اندازه پروستات (اگر هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) دارید)
۵. اصلاح رفتار
در اینجا برخی از تغییرات در سبک زندگی وجود دارد که می توانید انجام دهید که ممکن است به کاهش احتباس ادرار کمک کند:
۱. در زمانهای خاص مایعات بنوشید تا بتوانید زمان ادرار کردن را کنترل کنید.
۲. تمرینات کف لگن را انجام دهید تا کنترل بیشتری بر اسفنکترهای ادراری داشته باشید.
۳. تمریناتی بیاموزید که می تواند به ساخت ماهیچه هایی که مثانه را کنترل می کنند کمک کند (هم برای افرادی که واژن دارند و هم برای افرادی که آلت تناسلی مردانه دارند)
۶. عمل جراحي
اگر داروها و تغییرات شیوه زندگی به رفع احتباس ادراری کمک نکنند، ممکن است نیاز به جراحی باشد.
برای جنس مذکر، پزشک ممکن است بتواند ابزاری را از طریق مجرای ادرار وارد کند و با استفاده از یک وسیله تخصصی یا لیزر از شر انسداد خلاص شود. این جراحی ها معمولاً تهاجمی نیستند و به حداقل زمان بهبودی نیاز دارند. شما به طور معمول می توانید در همان روز عمل جراحی به خانه بروید.
برخی از گزینه های جراحی برای احتباس ادرار عبارتند از:
* ورود سوزن و گرما از طریق مجرای ادراری
* باز کردن تنگی مجرای ادرار از طریق ایجاد سوراخ (اورتروتومی)
* برداشتن بافت پروستاتی که ممکن است مجرای ادرار را محدود کرده باشد (معروف به برداشتن پروستات از طریق مجرای ادرار یا TURP)
* برداشتن پروستات
برخی از جراحی ها ممکن است به روش لاپاروسکوپی یا با باز کردن پوست و بافت نزدیک ناحیه برای شرایط پیچیده تر انجام شوند، از جمله:
برداشتن بافت سرطانی پروستات
برداشتن رحمی که خیلی بزرگ شده
برگرداندن مثانه یا رکتوم به جایی در بدن که به آن تعلق دارند پس از سیستوسل یا رکتوسل
برداشتن بافت های سرطانی در مجرای ادرار یا مثانه
حذف سایر تومورها یا سرطان اندام های لگنی
دیدگاهتان را بنویسید