درس‌هایی که می‌توانیم از عقاب بیاموزیم
در این مقاله ۷ درسی که می‌توانیم از یک عقاب یاد بگیریم، آورده شده است:
۱. عقاب‌ها به تنهایی در ارتفاعات پرواز می‌کنند.
عقاب‌ها با گنجشک‌ها، زاغ‌ها و پرندگان کوچک دیگر پرواز نمی‌کنند و فقط با عقاب‌های دیگر پرواز می‌کنند.
از این می‌توان آموخت که از انسان‌های تنگ نظر و کسانی که شما را پایین می‌آورند، دوری کنید. ضرب‌المثلی وجود دارد که می‌گوید: «افرادی که با آنها رفت و آمد می‌کنید، سرانجام شخصیت شما را مشخص می‌کنند». پس همراه خوبی انتخاب کنید.
۲. عقاب‌ها بینایی بسیار قوی دارند.
آنها توانایی تمرکز روی چیزی تا فاصله 5 کیلومتری را دارند!! مهم نیست که چه موانعی وجود دارد، عقاب تا زمانی که طعمه خود را نگیرد، تمرکز خود را از روی آن برنمی‌دارد.
پس هدف داشته باشید و بر آن متمرکز بمانید، بدون توجه به موانع و چالش‌هایی که ممکن است با آن روبرو شوید. تسلیم نشوید.
۳. عقاب‌ها نترس هستند.
یک عقاب هرگز تسلیم اندازه یا قدرت طعمه خود نمی‌شود. همیشه برای به دست آوردن طعمه یا بازپس گیری قلمرو خود مبارزه می‌کند.
بنابراین مهم نیست که مشکلات شما چقدر بزرگ است. نترس باشید و با آنها روبرو شوید.
۴. عقاب‌ها سرسخت و مقاوم هستند.
عقاب‌ها طوفان را دوست دارند!!!! وقتی ابرها جمع می‌شوند، عقاب‌ها هیجان زده می‌شوند. عقاب‌ها از باد طوفانی استفاده می‌کنند تا خود را بالاتر ببرند. آنها از طوفان خشمگین استفاده می‌کنند تا خود را تا بالای ابرها بلند کنند. این اتفاق به عقاب این فرصت را می‌دهد که سر بخورد و بال‌هایش را استراحت دهد، در حالیکه پرندگان دیگر در شاخه‌ها و برگ‌های درخت پنهان می‌شوند.
افراد موفق از چالش‌ها نمی‌ترسند، بلکه از آنها لذت می‌برند و از آنها برای بهره‌وری بیشتر استفاده می‌کنند.
۵. عقاب‌ها هرگز گوشت مرده نمی‌خورند.
عقاب هرگز گوشت مرده نمی‌خورد، به عبارت دیگر عقاب لاشخور نیست. او فقط گوشت طعمه‌ای را می‌خورد که خودش شکارش کرده باشد.
یعنی به موفقیت‌های گذشته‌تان تکیه نکنید، به دنبال مرزهای جدید برای فتح کردن باشید. گذشته خود را در جایی که به آن تعلق دارد، رها کنید.
۶. عقاب‌ها برای شروع تمرین آماده می‌شوند.
آنها پر و علف نرم لانه خود را برمی دارند تا فرزندان‌شان در زمان آماده شدن برای پرواز احساس راحتی در لانه نداشته باشند و در نهایت زمانی که ماندن در لانه برایشان غیر قابل تحمل شد، پرواز کنند.
به این معنی که منطقه آسایش و راحتی خود را ترک کنید، هیچ رشدی در آنجا وجود ندارد.
۷. در آخر، عقاب‌ها دارای سرزندگی هستند.
وقتی عقابی پیر می‌شود، پرهایش ضعیف می‌شود و نمی‌تواند او را آن‌طور که باید سریع و بلند کند. این اتفاق او را ضعیف می‌کند و می‌تواند باعث مرگش شود. بنابراین عقاب پیر به مکانی دور در کوهستان بازنشسته می‌شود و در آنجا پرهای ضعیف بدنش را می‌کند و منقار و پنجه‌هایش را در برابر صخره‌ها می‌شکند تا کاملاً برهنه شود!!!!!! روندی بسیار خونین و دردناک پس از آن او در مخفیگاه خود می‌ماند تا زمانی که پرهای جدید، منقار و پنجه‌های جدید رشد کنند و سپس بلندتر از قبل پرواز می‌کند.
به این معنی که گهگاه باید عادت‌های قدیمی را کنار بگذاریم، هر چقدر هم که سخت باشد، چیزهایی که بر ما سنگینی می‌کنند یا ارزشی به زندگی ما نمی‌دهند، باید کنار گذاشته شوند.
دیدگاهتان را بنویسید