دلایل احتباس ادراری
چه چیزی باعث احتباس ادراری می شود؟
ابتدا، دانستن اینکه دقیقاً هنگام ادرار کردن چه اتفاقی می افتد مفید است.
مثانه که بخشی از دستگاه ادراری تحتانی است، ادرار را نگه می دارد. خود مثانه شامل موارد زیر است:
مجرای ادرار. که لوله ای است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن منتقل می کند.
اسفنکتر داخلی. اسفنکتر داخلی در نزدیکی محل تلاقی مثانه و مجرای ادرار (معروف به خروجی مثانه) قرار دارد و باعث می شود ادرار خیلی زود به مجرای ادرار ترشح نشود. کنترل آن غیر ارادی است.
اسفنکتر خارجی. اسفنکتر خارجی در مجرای ادرار قرار دارد تا ادرار را داخل نگه دارد و هنگام ادرار کردن، آن را خارج کند. برای کنترل زمان خروج ادرار از مثانه باز و بسته می شود. کنترل این اسفنکتر ارادی است – زمانی که سعی می کنید ادرار را نگه دارید از آن استفاده می کنید.
پروستات (فقط در افرادی که آلت تناسلی مردانه دارند). این غده بخشی از دستگاه ادراری نیست، اما به بقیه این سیستم ادراری نزدیک است.
حال، این اتفاقی است که هنگام ادرار کردن می افتد:
عضلات مثانه ادرار را از مثانه به داخل مجرای ادرار فشار می دهند.
اعصاب به اسفنکتر شما سیگنال می دهند تا ادرار از بدن شما آزاد شود.
هنگامی که اسفنکتر خارجی خود را کنترل می کنید، باعث توقف یا شروع جریان ادرار می شود.
وقتی اعصاب شما احساس کنند که مثانه خالی شده و دیگر فشاری بر بافت های مجاور وارد نمی کند، میل شما به ادرار کردن از بین می رود.
بر اساس مسائلی که میتواند بر هر یک از این بخشها یا فرآیندها تأثیر بگذارد، چندین دلیل احتمالی برای احتباس ادرار وجود دارد.
انسداد
انسداد زمانی اتفاق می افتد که چیزی مانع خروج ادرار از مثانه شود. احتباس حاد ادرار زمانی رخ می دهد که چیزی به طور ناگهانی مانع خروج ادرار شود. اگر انسداد در طول زمان و به آرامی اتفاق بیفتد و همچنان اجازه دهد مقداری ادرار خارج شود، این منجر به احتباس مزمن ادرار می شود.
برخی از دلایل احتمالی انسداد عبارتند از:
تورم در مجرای ادرار
انقباض مجرای ادرار که خروج ادرار را دشوار می کند
جسمی که مجرای ادرار را مسدود می کند
یبوست داشتن
سنگ های کلیه یا سایر قسمت های دستگاه ادراری
تومور یا توده دیگری در روده یا ناحیه لگن که مجرای ادرار را منقبض می کند
لخته خون در مجرای ادرار
دارو
برخی از داروها می توانند به دلیل ضعف عضلانی یا علائمی که بر اسفنکتر داخلی شما تأثیر می گذارد، منجر به احتباس ادرار شوند. این داروها شامل موارد زیر هستند:
مسکن های معروف به داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
شل کننده های عضلانی
داروهای درمانی برای بی اختیاری ادرار
سودوافدرین
برخی از داروهای ضد افسردگی
داروهای بیماری پارکینسون
برخی از داروهای آنتی سایکوتیک (ضد روان پریشی)
آمفتامین ها
مواد افیونی (مانند مورفین)
مشکلات مربوط به اعصاب
آسیب یا اختلال در اعصاب نزدیک دستگاه ادراری می تواند منجر به مشکلات ادرار شود. مشکلات این اعصاب ارسال سیگنال های عصبی به مغز و بازگشت پاسخ را دشوارتر می کنند. این سیگنال ها برای تحریک ادرار کردن لازم هستند.
برخی از دلایل احتمالی مشکلات عصبی که می تواند منجر به احتباس ادرار شود عبارتند از:
عوارض دیابت
آسیب به مغز یا ستون فقرات
زایمان واژینال
بیماری ام اس Multiple sclerosis
بیماری پارکینسون
سکته
مربوط به جراحی
ممکن است متوجه شوید که ادرار کردن بلافاصله پس از جراحی هایی مانند جراحی ستون فقرات یا تعویض مفصل مشکل شده است.
عللی که فقط در افراد با آلت تناسلی مردانه ایجاد میشود.
بر اساس تحقیقات، بیش از نیمی از موارد احتباس ادراری در افراد دارای آلت تناسلی مردانه، مربوط به پروستات می شود.
پروستات بسیار نزدیک به دستگاه ادراری تحتانی است. احتباس ادرار می تواند به دلیل توده های خوش خیم و سرطانی، مانند تومورها یا ایجاد بافت در شرایطی مانند هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) ایجاد شود. این تودهها میتوانند مجرای ادرار را منقبض یا مسدود کنند و ادرار کردن را سختتر کنند.
پروستات در افراد با افزایش سن رشد میکند، حتی زمانی که بافت های سرطانی درگیر نیستند. تا 90 درصد افراد دارای پروستات تا سن 80 سالگی میزانی از بزرگ شدن پروستات را خواهند داشت.
انسداد در افراد با آلت تناسلی مردانه.
دلایل احتمالی انسداد در این افراد عبارتند از:
۱. هیپرتروفی خوش خیم پروستات، که زمانی اتفاق می افتد که پروستات بزرگتر می شود اما سرطانی نیست
۲. سرطان پروستات
۳. تنگی میاتال، وضعیتی که ممکن است در نوزادان اتفاق بیفتد زمانی که دهانه مجرای ادرار به دلیل جریان خون، تماس با ادرار یا خراشیدن مواد داخل پوشک متورم میشود.
۴. افرادی که آلت تناسلی ختنه نشده دارند ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
فیموز، زمانی اتفاق می افتد که نمی توانید پوست ختنه گاه را از سر آلت تناسلی به عقب بکشید
پارافیموز، یک وضعیت اورژانسی که زمانی اتفاق می افتد که پوست ختنه گاه زیر سر آلت تناسلی گیر کرده باشد.
عفونت و التهاب
عفونت یا تورم در دستگاه ادراری تحتانی می تواند منجر به احتباس ادرار شود. مانند:
التهاب مجرای ادرار (اورتریت)
التهاب مثانه (سیستیت)
التهاب پروستات (پروستاتیت)
التهاب پوست ختنه گاه (بالانیت)
تروما (ضربه)
آسیب به آلت تناسلی می تواند باعث تورم شده که مجرای ادرار یا سایر قسمت های داخلی دستگاه ادراری تحتانی را مسدود می کند و مانع از خروج ادرار می شود.
عللی که فقط در افراد با آلت تناسلی زنانه (واژن) ایجاد میشود.
انسداد در افرادی که واژن دارند
یک توده خوش خیم یا سرطانی در رحم می تواند مثانه یا مجرای ادرار را منقبض کند و مانع از خروج ادرار شود.
سایر انسدادهای رایج عبارتند از:
سیستوسل. زمانی رخ می دهد که مثانه پایین می آید و به واژن شما فشار می آورد.
رکتوسل. زمانی که راست روده گسترده می شود و به واژن فشار می آورد.
افتادگی رحم. پرولاپس رحم زمانی اتفاق می افتد که رحم پایین می آید و به مثانه فشار می آورد.
عفونت
عفونتی به نام ولوواژینیت بر قسمت خارجی واژن تأثیر می گذارد و می تواند منجر به احتباس ادرار شود. عفونت های مثانه و عفونت های مجاری ادراری نیز می توانند باعث احتباس ادرار شوند.
دیدگاهتان را بنویسید