سندرم قلب شکسته!!

سندرم قلب شکسته یک بیماری قلبی است که اغلب در اثر موقعیت‌های استرس زا و احساسات شدید ایجاد می‌شود. این وضعیت همچنین می‌تواند توسط یک بیماری جسمی جدی یا جراحی ایجاد شود. سندرم قلب شکسته اغلب یک وضعیت موقتی است، اما احساس ناخوشی در برخی افراد ممکن است پس از بهبودی قلب نیز ادامه پیدا کند.

افراد مبتلا به سندرم قلب شکسته ممکن است درد ناگهانی قفسه سینه داشته باشند یا فکر کنند که دچار حمله قلبی شده‌اند. سندرم قلب شکسته تنها بخشی از قلب را تحت تاثیر قرار می‌دهد و برای مدت کوتاهی، پمپاژ خون توسط قلب قطع می‌شود و گاهی اوقات قلب با شدت بیشتری منقبض می‌شود. بقیه قلب طبق معمول به کار خود ادامه می‌دهد.

سندرم قلب شکسته نام‌های دیگری نیز دارد از جمله:

• کاردیومیوپاتی استرسی
• کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو (Takotsubo cardiomyopathy)
• کاردیومیوپاتی عود کننده تاکوتسوبو (Recurrent takotsubo cardiomyopathy)
• سندرم بالون آپیکال (Apical ballooning syndrome)

علائم سندرم قلب شکسته

علائم سندرم قلب شکسته می‌تواند شبیه حمله قلبی باشد و شامل موارد زیر است:

• درد قفسه سینه
• تنگی نفس

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

هر درد مداوم قفسه سینه می‌تواند به دلیل حمله قلبی باشد. اگر درد قفسه سینه جدید یا غیرقابل توضیحی دارید با اورژانس تماس بگیرید. همچنین اگر ضربان قلب خیلی سریع یا نامنظم یا تنگی نفس دارید، به پزشک مراجعه کنید.

علل سندرم قلب شکسته

علت دقیق سندرم قلب شکسته نامشخص است. تصور می‌شود که افزایش هورمون‌های استرس، مانند آدرنالین، ممکن است به طور موقت به قلب برخی افراد آسیب برساند. اینکه چگونه این هورمون‌ها ممکن است به قلب آسیب برسانند یا اینکه آیا عامل دیگری مسئول است، هنوز کاملاً مشخص نیست.

فشار موقت بر شریان‌های بزرگ یا کوچک قلب نیز ممکن است نقش داشته باشد. افرادی که سندرم قلب شکسته دارند، همچنین ممکن است تغییری در ساختار عضله قلب داشته باشند.

اغلب قبل از سندرم قلب شکسته، یک رویداد شدید فیزیکی یا احساسی رخ می‌دهد. هر چیزی که باعث واکنش عاطفی شدی شود، ممکن است باعث ایجاد این بیماری شود. این موارد عبارت‌اند از:

• بیماری‌های ناگهانی مانند حمله آسم یا عفونت COVID-19.
• جراحی‌های بزرگ
• شکستگی ناگهانی استخوانی
• مرگ یکی از عزیزان یا فقدان و از دست دادن عزیزان
• دعواهای شدید

به ندرت، استفاده از برخی داروها ممکن است منجر به سندرم قلب شکسته شود. این داروها عبارت‌اند از:

• داروهای اورژانسی که برای درمان واکنش‌های آلرژیک شدید یا حملات شدید آسم استفاده می‌شوند.
• برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان اضطراب.
• داروی ضد احتقان بینی که برای درمان گرفتگی بینی استفاده می‌شود.
• داروهای محرک غیرقانونی، مانند مت آمفتامین‌ها و کوکائین.

همیشه در مورد داروهایی که مصرف می‌کنید، از جمله داروهایی که بدون نسخه خریداری می‌کنید، به پزشک خود اطلاع دهید و هنگام شروع یک داروی جدید، با او در مورد خطرات و عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید.

سندرم قلب شکسته چه تفاوتی با حمله قلبی دارد؟

حملات قلبی عموماً در اثر انسداد کامل یا تقریباً کامل شریان قلب ایجاد می‌شوند، اما در سندرم قلب شکسته، رگ‌های قلب مسدود نمی‌شوند ولی جریان خون در رگ‌های قلب ممکن است کاهش یابد.

عوامل خطر ابتلا به سندرم قلب شکسته

عوامل خطر برای سندرم قلب شکسته عبارت‌اند از:

• در خانم‌ها
• سن بالای ۵۰ سال
• مشکلات سلامت روان
  افرادی که اضطراب یا افسردگی دارند یا قبلا به آن مبتلا بوده‌اند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای سندرم قلب شکسته باشند.

عوارض سندرم قلب شکسته

اکثر افرادی که سندرم قلب شکسته دارند به سرعت بهبود می‌یابند و اثرات طولانی مدتی نخواهند داشت. اما گاهی اوقات این وضعیت دوباره رخ می‌دهد. به این کاردیومیوپاتی عودکننده تاکوتسوبو (Takotsubo) می‌گویند. به ندرت، سندرم قلب شکسته می‌تواند باعث مرگ شود. عوارض دیگر سندرم قلب شکسته عبارت‌اند از:

• تجمع مایع در ریه‌ها که به آن ادم ریوی می‌گویند.
• کاهش فشار خون پایین.
• ضربان قلب نامنظم، (آریتمی).
• نارسایی قلبی.
• لخته شدن خون در قلب.

پیشگیری از سندرم قلب شکسته

برای جلوگیری از عود این سندرم، بسیاری از ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، درمان طولانی مدت با بتابلاکرها یا داروهای مشابه را توصیه می‌کنند. این داروها اثرات مضر بالقوه هورمون‌های استرس بر قلب را مسدود می‌کنند. اما نظر من رفع کردن عامل ایجاد کننده این مشکل است و همچنین حذف عوامل استرس زا از زندگی.

برخی از راه‌های کاهش و مدیریت استرس عبارت‌اند از:

• بیشتر ورزش کنید.
• ذهن آگاهی را تمرین کنید.
• با دیگران در گروه‌های پشتیبانی ارتباط برقرار کنید.

برای اطلاع از همه راه‌های مدیریت استرس روی این لینک کلیک کنید.

تشخیص سندرم قلب شکسته

سندرم قلب شکسته اغلب در شرایط اورژانسی یا بیمارستانی تشخیص داده می‌شود، زیرا علائم شبیه حمله قلبی است.

برای تشخیص سندرم قلب شکسته، پزشک شما را معاینه می‌کند و در مورد علائم و سابقه پزشکی شما سوالاتی می‌پرسد. ممکن است از شما بپرسند که آیا اخیراً استرس‌های مهمی داشته‌اید، مانند مرگ یکی از عزیزان.

افرادی که سندرم قلب شکسته دارند، معمولاً قبل از تشخیص بیماری هیچ علامت بیماری قلبی ندارند.

تست‌هایی که برای کمک به تشخیص سندرم قلب شکسته وجود دارند عبارت‌اند از:

• آزمایشات خون
  افرادی که سندرم قلب شکسته دارند، اغلب دارای سطوح بالاتری از آنزیم‌های قلبی در خون هستند.
• الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG)
  این تست سریع فعالیت الکتریکی قلب را اندازه گیری می‌کند. نوار قلب نشان می‌دهد که قلب چقدر سریع یا کند می‌زند. نتایج ECG برای سندرم قلب شکسته با نتایج مربوط به حمله قلبی متفاوت است.
• آنژیوگرافی عروق کرونر
  این تست انسداد عروق قلب را بررسی می‌کند. این کار برای رد کردن حمله قلبی انجام می‌شود. افراد مبتلا به سندرم قلب شکسته اغلب هیچ انسدادی ندارند.
• اکوکاردیوگرافی
  این تست از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از ضربان قلب استفاده می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه خون در قلب و دریچه‌های قلب جریان می‌یابد. این تست نشان می‌دهد که آیا قلب بزرگ شده است یا شکل غیرعادی دارد. این تغییرات ممکن است نشانه‌ای از سندرم قلب شکسته باشد.
• ام آر آی قلب
  این تست از میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از قلب استفاده می‌کند.

درمان سندرم قلب شکسته

هیچ درمان استانداردی برای سندرم قلب شکسته وجود ندارد و تا زمانی که تشخیص قطعی نشود، درمان مشابه مراقبت از حمله قلبی است. اکثر مردم در حالی که بهبود می یابند در بیمارستان می مانند.

بسیاری از افراد مبتلا به سندرم قلب شکسته در عرض یک ماه یا بیشتر به طور کامل بهبود می‌یابند. اکوکاردیوگرام حدود ۴ تا ۶ هفته پس از اولین علائم انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که قلب بهبود یافته است.

داروها

هنگامی که مشخص شد که سندرم قلب شکسته علت علائم ایجاد شده است، ممکن است داروهایی برای کاهش فشار روی قلب تجویز شود. البته من تغییر سبک زندگی، مدیریت استرس و بهبود رژیم غذایی را به شما پیشنهاد می‌کنم و مصرف داروها را به دلیل عوارض زیادی که دارند، به هیچ وجه توصیه نمی‌کنم.

به هر حال داروهایی که ممکن است پزشک برای شما تجویز کند عبارت‌اند از:

• مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)
• مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II (ARBs).
• مسدود کننده‌های بتا.
• دیورتیک‌ها
• رقیق کننده‌های خون، در صورت وجود لخته خون.

جراحی یا سایر درمان‌ها

جراحی‌ها و روش‌هایی که اغلب برای درمان حمله قلبی استفاده می‌شوند، برای درمان سندرم قلب شکسته مفید نیستند. چنین روش‌هایی رگ‌های مسدود شده را باز می‌کنند درحالیکه انسداد عروق در سندرم قلب شکسته وجود ندارد.