عصب دهی متقابل چیست و چه کاربردی در سلامتی دارد؟

رنه دکارت یکی از اولین کسانی بود که مدلی از عصب دهی متقابل را به عنوان اصلی که کنترل عضلات آگونیست و آنتاگونیست را فراهم می‌کند، در نظر گرفت. عصب دهی متقابل، عضلات اسکلتی را به صورت جفت‌های متضاد توصیف می‌کند که با انقباض یک عضله نیروهایی بر خلاف انقباض ماهیچه دیگر ایجاد می‌شود و آن را ریلکس می‌کند. به عنوان مثال، در بازوی انسان، عضله سه سر بازویی، بازو را به سمت بیرون باز می‌کند (Extension) در حالی که عضله دوسر بازویی، بازو را به سمت داخل خم می‌کند (Flexion).

برای رسیدن به کارایی بهینه عضلات، با انقباض یک عضله، باید انقباض عضله مقابل و متضاد مهار باشد. به عبارت دیگر، عصب دهی متقابل اتفاق در زمان انقباض یک عضله، منجر به شل شدن همزمان عضلات متقابل یا آنتاگونیست مربوطه آن می‌شود.