کیست بیکر چیست و راه درمان آن چگونه است؟

کیست بیکر که به عنوان کیست پوپلیتئال نیز شناخته می‌شود، یک کیست پر از مایع در پشت زانو است که باعث برآمدگی و احساس سفتی مفصل زانو می‌شود و گاهی نیز درد ایجاد می‌کند. درد هنگام فعالیت یا زمانی که زانو به طور کامل صاف یا خم می‌شود، می‌تواند بدتر شود.

کیست بیکر معمولاً نتیجه یک مشکل در مفصل زانو است، مانند آرتریت زانو و یا پارگی غضروف مفصلی. هر دو شرایط می‌توانند باعث زانو تولید بیش از حد مایع شوند.

اگر چه کیست بیکر ممکن است باعث تورم و ناراحتی در زانو شود، درمان مشکل زمینه‌ای که باعث ایجاد آن می‌شود معمولاً تسکین ایجاد می‌کند.

علائم کیست بیکر

در برخی موارد، کیست بیکر هیچ دردی ایجاد نمی‌کند و ممکن است متوجه آن نشوید. اگر علائمی دارید، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تورم پشت زانو و گاهی در ساق پا
• زانو درد
• سفتی و ناتوانی در خم شدن کامل زانو

این علائم ممکن است پس از فعالیت یا اگر برای مدت طولانی ایستاده‌اید، بدتر شود.

علل کیست بیکر

یک مایع روان کننده به نام مایع سینوویال به حرکت صاف پا کمک می‌کند و اصطکاک بین قسمت‌های متحرک زانو را کاهش می‌دهد. اما گاهی اوقات شرایط زمینه‌ای می‌تواند باعث شود زانو مایع سینوویال بیش از حدی تولید کند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، مایع می‌تواند در پشت زانو جمع شود و منجر به کیست بیکر شود. این شرایط عبارت‌اند از:

• التهاب مفصل زانو که می‌تواند با انواع مختلف آرتریت رخ دهد.
• آسیب زانو، مانند پارگی غضروف.

عوارض ناشی از کیست بیکر

به ندرت، کیست بیکر می‌ترکد و مایع سینوویال به ناحیه ساق پا نشت می‌کند و می‌تواند باعث مشکلات زیر شود:

• درد شدید در زانو
• تورم در ساق پا
• گاهی اوقات، قرمزی ساق پا یا احساس آب جاری در ساق پا

تشخیص کیست بیکر

کیست بیکر اغلب در طول معاینه فیزیکی قابل تشخیص است. با این حال، برخی از علائم کیست بیکر شبیه علائم بیماری‌های جدی‌تر، مانند لخته شدن خون، آنوریسم یا تومور است. برای تشخیص دقیق می‌توان از تصویربرداری‌های رادیولوژی مثل ام آر آی (MRI)، رادیوگرافی ساده (Xray) و همینطور سونوگرافی استفاده کرد.

درمان کیست بیکر

گاهی اوقات کیست بیکر خود به خود ناپدید می‌شود. علائم خفیف را اغلب می‌توان با اجتناب از فعالیت‌هایی که آن را تحریک می‌کند، کنترل کرد. با این حال، اگر کیست بزرگ باشد و باعث درد شود، ممکن است نیاز به درمان داشته باشید. درمان‌های رایج عبارت‌اند از:

• تزریق داروهای استروئیدی مانند کورتیزون به زانو می‌تواند التهاب را کاهش دهد. این درمان ممکن است اندازه کیست را کاهش دهد و درد را تسکین دهد، اما از بازگشت کیست جلوگیری نمی‌کند.
• تمرینات ملایمی که دامنه حرکتی را بهبود می‌بخشند و عضلات اطراف زانو را تقویت می‌کنند، می‌توانند به احساس بهتر و حفظ عملکرد زانو کمک کنند.
• برای کاهش اندازه کیست، پزشک ممکن است مایع را با استفاده از یک سوزن از کیست تخلیه کند. به این درمان آسپیراسیون سوزنی می‌گویند.
• اگر مشکل مفصلی باعث ایجاد کیست شده باشد، جراحی آرتروسکوپی ممکن است برای ترمیم مشکل انجام شود. برای مثال، اگر پارگی غضروف باعث جمع شدن مایع سینوویال در زانو شود، جراح غضروف پاره شده را برمی‌دارد یا ترمیم می‌کند. در عین حال، جراح می‌تواند مایع را نیز از کیست خارج کند.
• به ندرت برای برداشتن کیست به جراحی نیاز است. این رویکرد معمولاً تنها زمانی استفاده می‌شود که دیگر گزینه‌های درمانی به درد کمک نکرده باشند و توانایی راه رفتن یا انجام سایر فعالیت‌ها هنوز محدود باشد.