بهترین درمان برای همه بیماری‌های خودایمنی

عناوین

بر اساس تحقیقات اخیر، میزان ابتلا به بیماری‌های خودایمنی، بیشتر از جمع میزان ابتلا به حملات قلبی و سرطان است!!! و درمان‌های رایج برای این بیماری‌ها مثل پردنیزولون، عوارض جانبی بسیار بالایی دارد. بنابراین عملا درمان مناسبی برای این بیماری‌ها تا کنون ارایه نشده است.

در این مقاله فواید بهترین درمان طبیعی برای بیماری‌های خودایمنی، که روزه‌داری است، را آورده‌ام.

فواید بالقوه روزه برای بیماری‌های خودایمنی

هیچ عارضه جانبی ندارد.
مقرون به صرفه است.
می‌تواند حملات ایمنی را معکوس کند.
از نظر علمی ثابت شده است که شدت علائم بیماری‌های خودایمنی را کاهش می‌دهد.
مهم‌ترین این علائم، علائم مربوط به افزایش التهاب در بدن هستند. التهاب دایمی و بالای بدن، دیگر ارگان‌های بدن را از عملکرد مناسب و سالم بازمی‌دارد و همینطور باعث افزایش مقاومت به انسولین و افزایش احتمال بروز سرطان در فرد می‌شود.
سلول‌های بنیادی خون‌ساز (Hemopoietic stem cells) را افزایش می‌دهد.
نیاز به دارو را کاهش می‌دهد.
اثرات قوی کنترل کننده سیستم ایمنی دارد. به خصوص در بیماری‌هایی مثل آرتریت روماتویید، بیماری ام اس یا مولتیپل اسکلروزیس (MS)، پسوریازیس و لوپوس.
کیفیت و تنوع میکروبیوم روده را افزایش می‌دهد.
میکروبیوم در واقع ۸۰ درصد سیستم ایمنی بدن است.
اثر بازسازی بر روی بافت‌ها دارد.

دیگر فواید کلی روزه‌داری

به کشتن سلول‌های سرطانی کمک می‌کند.
به بهبود عملکرد شناختی کمک می‌کند.
به بهبود خلق و خو کمک می‌کند.
به بهبود متابولیسم بدن کمک می‌کند.

برنامه‌های مختلف روزه‌داری

من معتقدم روزه گرفتن یکی از بهترین کارهایی است که در صورت ابتلا به بیماری خودایمنی می‌توان انجام داد. انجام هر دو نوع روزه‌داری یعنی روزه‌داری متناوب و روزه‌داری طولانی مدت ضروری هستند.

بهترین حالت در این بیماری‌ها، انجام رژیم یک وعده غذایی در روز (OMAD) به طور منظم یا حداقل ۲۰ ساعت ناشتا با یک بازه زمانی غذا خوردن چهار ساعته است.
روزه داری طولانی مدت به معنی ۴۸ تا ۱۲۰ ساعت روزه نیز مفید است. ممکن است می‌توانید ابتدا هر ۱ تا ۲ هفته یک روزه ۴۸ ساعته انجام دهید. بعد از اینکه بدنتان سازگار شد، می‌توانید یک بار در ماه یک روزه طولانی مدت پنج روزه را امتحان کنید.

شیوه‌های دیگر روزه‌داری نیز وجود دارند که من پیشنهاد نمی‌کنم.